ببین قشنگه؟
بقیه ی شیر تو شیر
بچه زبانش را دور لب هایش تاب داد و با ملچ و ملوچ گفت((خب معلومه،شیرینی.))چشمان شیرگشاد شد و پرسید شیرینی دیگر چه موجودی است؟))بچه گفت:((شیرینی یک جور خوراکی خوش مزه است دیگر. ولی شیرینی های شهر ما خوشمزه تر از این هاست.))شیر گفت:((شهر شما؟مگه اینجا شهر شما نیست؟))بچه گفت:((نه کاکو!من بچه ی شیرازم .چند روزی است که با همشیره ام آمده ام خانه ی آقا شیر علی که با بچه هاشون برویم شیروان،شیره ی انگور بیاوریم.)) کله ی شیر از شنیدن این همه کلمه ی شیری پریشان شد و متعجب به حرفهای بچه فکر کرد:شیراز وهمشیره و شیرعلی و شیروان و شیره ی انگور وآهسته با خودش گفت:((بابا این ها چقدر شیر ندیده اند.))آقا شیره که خیلی تشنه بود،به بچه گفت:((آهای!بچه ی آدم!اینجا برکه ای،چشمه ای ،رودخانه ای پیدا نمی شود که کمی آب بخورم؟))بچه، شیر را به آن طرف خیابان برد و چیزی نشانش داد وگفت:((بفرما کاکو!از این شیر آب بخور!)) آقا شیره نگاهی به آن چیز بی معنی کرد و گفت:((این هم شیر است؟))نیش بچه باز شد و گفت:((ها،بله کاکو!این هم مثل شما اسمش شیر است.این جایش را که تاب بدهی ،از آن آب بیرون می آید.))بعد آن را باز کرد و شیر با تعجب فراوان پوزه ی خود را جلو برد و از آن شیر مقداری آب نوشید.شیر با خودش گفت:((مثل این که آبش خوب است .یادم باشد همیشه از این شیر آب بخورم.))آب را که نوشید احساس گرسنگی کرد.هوس گوشت تازه ی آدم کرده بود.نگاهی معنی دار به قد و قامت بچه انداخت و گفت:((اسم شما چیه؟))بچه بادی به غبغبش انداخت و گفت:((اسم من اردشیر است.اردشیر شیرانلوی مشیری .))باز هم یالهای شیر از تعجب سیخ شد .اما به روی خود نیاورد و گفت :(( آدم بچه جان ! تو چه قدر لاغر و مردنی هستی! مگر در شهر چیزی برای خوردن گیرت نمی آید؟))اردشیر گفت:((چرا گیرم می آید ولی اشتها ندارم،می گویند وقتی به دنیا آمدم ،مادرم به جای شیر خودش شیر خشک به من داده،برای همین لاغر و ضعیف هستم.))شیر با قیا فه ای که از ترس پریشان شده بود پرسید:((چی چی خوردی؟))بچه گفت:((شیر خشک!بعضی از مادرها به بچه شان شیر خشک می دهند.))شیرچند قدمی عقب عقب رفت و با خودش گفت:((این جا عجب شهر شیر تو شیری است،از هر چه حرف می زنندشیر از آن می ریزد.حتی شیر را هم خشک می کنند و می دهند بچه هایشان بچه هایشان بخورند.بهتر است تا دیر نشده و مرا هم خشک نکرده اند،از این جا فرار کنم.))بعد دمش را روی کولش گذاشت و در مقابل چشمان ناباور اردشیر گردو خاکی کرد و از نظر نا پدید شد. چند روز بعد شیر قصه ی ما در یک هما یش بین الجنگلی این خا طره را برای حاضران تعریف کرد و چون کمی شاعر تشریف داشت با این چند بیت شعر به سخن رانیش خا تمه داد :
من شیرم و تو شیری و ماشیر این شیر چه حرفی است به هم بسته چو زنجیر
از شیر پدیدار شده بس کلماتی این واژه شده در همه جا واژه ی تکثیر
در شهر اگر شیر زیاد است و فروان در جنگل سر سبز فقط شیر منم ،شیر
| Design By : Pars Skin |
